Jak kamień w wodę - Chevy Stevens - Recenzja

Jak kamień w wodę, Chevy Stevens, Świat Książki, 368 stron

Annie O'Sullivan, trzydziestodwuletnia agentka handlu nieruchomościami, postawiła sobie tego dnia trzy cele: sprzedać dom, zapomnieć o kłótni z matką i nie spóźnić się na randkę z ukochanym. Akcja "Otwarty dom", którą prowadzi, przyciąga niewielu chętnych, kiedy więc pod ganek zajeżdża furgonetka, w Annie wstępuje nadzieja, że to jednak będzie jej szczęśliwy dzień. Nie mogła wiedzieć, że to będzie najstraszliwszy dzień w jej życiu.

Ale to już było - chciałoby się rzec. Zanim jednak uciekniecie gdzie pieprz rośnie, powinniście wiedzieć, iż nie jest to enty z kolei trzymający w stałym napięciu dreszczowiec, gdzie aż do ostatniej strony z bijącym sercem obserwujemy starającą się uwolnić od psychola bohaterkę. Nie, tu od pierwszej strony wiemy, że w jakiś sposób udało jej się tego dokonać. Pytanie brzmi w jaki, no i co było i będzie dalej. Narracja jest całkiem oryginalna - towarzyszymy Annie podczas sesji z psychoterapeutką, której opowiada o swoich przeżyciach, zarówno minionych, które chciałaby wyrzucić z pamięci, jak i obecnych. Zamysł i wykonanie bez zarzutu.

Debiut Chevy Stevens to powieść solidna, ale trochę nierówna. Chwilami przedziera się przez nią z niekłamaną fascynacją (o ile można użyć tego słowa w stosunku do historii o kacie i ofierze) - pozytywnie zaskakuje psychologiczną wiarygodnością i trafnymi obserwacjami, zdarzają się w niej jednak tak nieporadne fragmenty, że w przeciągu strony cała mozolnie dotąd budowana atmosfera pikuje w dół o ładne kilka pięter. Co gorsza, dzieje się to również w samym finale, przez co odkładaniu książki na półkę towarzyszą mocno mieszane uczucia. Z perspektywy kilku dni, gdyż lekturę skończyłem w Sylwestra, mogę na szczęście stwierdzić, że na wierzchu zostają niemal wyłącznie pozytywne aspekty historii, a ta skutecznie broni się przed wylądowaniem w szufladce oznaczonej słowem "przeciętniaki". 

Chevy Stevens

Wierzcie mi, powiedziałbym więcej, ale przy opiniach o książkach ciężko rozwodzić się o fabule bez odkrywania zbyt wielu istotnych kart. Jest tu typowy dla thrillerów zwrot akcji, informacja przewracająca wszystko co do tej pory wiedzieliśmy o kilkadziesiąt stopni, Stevens jednak nie udaje się je przekazać w taki sposób, by robiła odpowiednio duże wrażenie. Do Gillian Flynn jej pod tym względem bardzo daleko, nie można jednak zapominać, że mamy tu do czynienia z debiutem. Będąc tego świadom, "Jak kamień w wodę" czyta się nad wyraz dobrze, w końcu tylko nieliczni początkujący pisarze wskakują od razu na rynek z w pełni dojrzałym talentem. 

Ostatecznie dostałem więcej niż oczekiwałem i jestem przekonany, że każdy miłośnik psychologicznych thrillerów, które nie skupiają się wyłącznie na epatowaniu przemocą, będzie lekturą usatysfakcjonowany. To opowieść nie tyle o  walce ze Świrem (tak nazywa w myślach swojego oprawcę bohaterka), co o próbie dojścia do siebie po przebytej traumie. Autorce daje spory kredyt zaufania i z ciekawością sięgnę po drugą (wydaną notabene niedawno przez Świat Książki) powieść pisarki, zatytułowaną "Nigdy nie wiadomo". 

Ocena: 7=/10

Piotr Wysocki