Letnia Noc - Dan Simmons [Recenzja]

Letnia Noc, Dan Simmons, wydawnictwo: MAG, 636 stron

Dziesięć lat temu, kiedy dopiero co zacząłem interesować się nieco poważniejszą literaturą, "Letnia Noc" Dana Simmonsa chodziła za mną od chwili przeczytania recenzji książki w jednym z masowo kupowanych przeze mnie wówczas czasopism. Chodziła i nie doszła, widocznie nie było nam po drodze. Z perspektywy czasu trochę tego żałuję, gdyż dziś, po tym jak w końcu udało mi się "Letnią Noc" dorwać za kilka złotych na wyprzedaży i przeczytać, stwierdzam, że mając te naście lat powieść spodobała by mi się znacznie bardziej. Owszem, na pierwszy rzut oka zdaje się zawierać w sobie wszystko to, co dobra historia grozy mieć powinna, lecz gdy zechcemy ją porównać (a porównania nasuwają się same) do Kingowego "To" czy "Magicznych Lat" McCammona, wypada momentami blado i naiwnie. Wciąż jednak jest to rzecz warta poznania.

Upalne lato 1960 roku. Niewielkie miasteczko Elm Havel w Illinois staje się świadkiem tajemniczych wydarzeń. Wszystko zaczyna się w ostatnim dniu roku szkolnego, kiedy w tajemniczych okolicznościach ginie jeden z uczniów szóstej klasy. Niedługo potem po mieście zaczyna grasować charakterystyczna czerwona ciężarówka przewożąca padline, nocami, pomimo upałów, zrywa się mroźny wiatr, w ziemi pojawiają się dziwne dziury, a niektórzy z mieszkańców zdają się zachowywać podejrzanie. Grupka znajomych zaginionego chłopca postanawia sprawdzić, co się za tym wszystkim kryje. Są w końcu wakacje, a co za tym idzie, masa wolnego czasu, z którym nie wiadomo do końca co zrobić. Początkowa zabawa szybko zamienia się jednak w walkę o życie i śmierć. 

Dan Simmons

Simmons nie wypada może w "Letniej Nocy" szczególnie oryginalnie, ale z klasycznych dla powieści grozy motywów całkiem sprawnie udaje mu się skonstruować solidną i momentami naprawdę wciągającą historię. Przez niemalże 640 zapisanych drobną czcionką stron akcja toczy się niespiesznym tempem, zaledwie od czasu do czasu wyciągając z rękawa jakiś mocniejszy, podbijający tętno akcent. Jak łatwo się zatem domyśleć, obok horroru znajdziemy tu mocno podkreślone wątki obyczajowe. Niektórym, co zaobserwowałem czytając opinie w sieci, było to mocno nie w smak. Cóż mogę rzec, dla mnie był to jeden z silniejszych punktów powieści, bez którego ta byłaby zwykłym, płytkim czytadłem grozy. Jeśli szukacie naprawdę mocnych wrażeń, sięgnijcie po coś od Ketchuma, Simmons skupia się na innych aspektach fabuły, w miejsce rzezi i dosłowności stawiając na mozolne budowanie nastroju. Miłośnicy flaków (i pomidorówki ;) rzeczywiście mogą poczuć ukłucie zawodu. Nie twierdzę oczywiście, że ociekających posoką scen nie ma. Są, ale jak na tak grubą książkę stanowią raczej niewielki procent jej objętości. 

Od strony psychologicznej bohaterowie zarysowani są przyzwoicie, choć bez rewelacji. Momentami może razić zbyt dorosły sposób wysławiania się jedenastolatków, ale nie jest to na tyle uciążliwe, by zniechęciło do dalszej lektury. Podobała mi się poza tym swoboda i dbałość, z jaką Simmons oddał atmosferę małego nawiedzonego przez zło miasteczka. Dobra robota.

Kilka nieprzyjemnych słów należy się za to polskiemu wydaniu. Po pierwsze - spora ilość literówek i błędów (mylone imiona!). Po drugie - książka pod koniec lektury zaczęła mi się nieco rozpadać i wygląda na bardziej zużytą niż powinna. Może to nic wielkiego, książki się w końcu czyta, a nie trzyma pod kloszem, ale taki już ze mnie świr, dbam o coś, za co zapłaciłem ciężko zarobione pieniądzę, nawet jeśli jest to tylko kilka złotych (sknera!) ;-)

Czy warto? Według mnie tak, zwłaszcza jeśli nie czytaliście jeszcze "To" ("Tego"? Nigdy nie wiem jak ten tytuł poprawnie odmieniać) i "Magicznych Lat". "Letnia Noc" nie jest pozbawiona wad, miłośnicy gatunku powinni być nią jednak usatysfakcjonowani. Dobra, rzemieślnicza robota.

Piotr Wysocki