Niewinni - Ian McEwan - Recenzja

Niewinni, Ian McEwan, wydawnictwo: Albatros, 288 stron

McEwan to jeden z tych pisarzy, po których sięgam w ciemno - bez googlowania po recenzjach i bez czytania opisów wydawcy. O czym by nie pisał, poziom jest zawsze wysoki. I to zdarzyło się właśnie w przypadku Niewinnych. Książkę znalazłem na wyprzedaży i niewiele myśląc zgarnąłem ją do koszyka. Czy ta ślepa wiara doprowadziła mnie w końcu do bliskiego spotkania ze słupem telegraficznym? Chcielibyście, okrutnicy ;-)

Przenosimy się do Berlina z połowy lat 50-tych ubiegłego wieku. Głównym bohaterem książki jest młody Anglik, Leonard Marnham. Pewnego dnia zostaje wezwany do Niemiec, by wspomóc (jako człowiek od elektroniki) budowę tunelu, który umożliwi amerykańskiemu i brytyjskiemu wywiadowi podłączyć się do kabli telefonicznych centrali wojsk radzieckich. Historia szpiegowska? Owszem, ale nie tylko. Bardzo szybko pojawia się wątek miłosny. Leonard poznaje i zakochuje się (z wzajemnością) w Niemce o imieniu Maria. A zatem powieść szpiegowska z miłością w tle? Też nie, gdyż pewnie tragiczne wydarzenie sprawi, że Niewinni zamienią się na kilkadziesiąt stron w pełnowymiarowy thriller, a jedna ze scen (ćwiartowanie zwłok) przedstawiona jest z takimi detalami, że lepiej nie czytać jej tuż po jedzeniu. I taki właśnie jest McEwan, trudno go przypisać tylko do jednego gatunku. 

Ian McEwan

Przez książkę przedziera się dość szybko, fabuła wciąga, a im bardziej przeistacza się z historii obyczajowej zaprawionej wątkiem szpiegowskim w trzymający w napięciu dreszczowiec, tym trudniej oderwać się od przewracania kolejnych kartek. Poza tym znajdziemy tu wszystko to, co tak typowe dla McEawana - wnikliwy wgląd w psychikę człowieka i dobrze oddane realia, w których toczy się fabuła opowieści. A tytułową niewinność można rozpatrywać na kilku poziomach znaczeń. Godne przeczytania. 

Ocena: 8/10

Piotr Wysocki.