Klątwa Laleczki Chucky | Curse of Chucky (2013) [Recenzja]

Curse of Chucky, Klątwa Laleczki Chucky, Horror, Reż. Don Mancini, Premiera: 2013, najniższa obecnie cena: 19,88 zł (klik)

Chucky to obok mordującego niewinnych ludzi we śnie Freddy'ego z Koszmaru z Ulicy Wiązów drugi z plejady moich najbardziej przerażających idoli dzieciństwa. Do dziś żywo pamiętam uczucie grozy towarzyszące obserwowaniu rzezi, której ta mało przyjaźnie wyglądają zabawka się dopuszczała. Mając te dziesięć czy jedenaście lat zastanawiałem się zawsze jakież to zdrowe na psychice dziecko mogłoby marzyć o posiadaniu takiego paskudztwa. Cóż, być może w tamtych latach nie istniały ładniejsze mówiące lalki ;-) Jakby prawda nie wyglądała, dziś seria ta wywołuje we mnie prędzej śmiech niż strach, ale w pewnym sensie takie były jej założenia. Po prostu film oglądałem w zbyt młodym wieku, by dostrzec i zrozumieć wszystkie humorystyczne wstawki. O powrocie Chucky'ego na ekran po niemalże dziesięciu latach rozłąki słyszałem już od dłuższego czasu, jednak - prawdę mówiąc - wcale nie miałem zamiaru go oglądać. Byłem pewien, że okaże się nic nie wartym chłamem żerującym na dawnej popularności cyklu i wyciskającej ją do ostatniej kropli. Pierwsze oceny okazały się jednak na tyle pozytywne, że postanowiłem złapać za torbę popcornu i zaryzykować seans.

Tym razem, według mnie na szczęście, produkcja utrzymana jest w nieco mniej humorystycznym tonie, lecz wciąż przy kilku scenach nie sposób się nie uśmiechnąć. Wszystko jednak w granicach przyzwoitości i wyczucia chwili. Ot, autorzy scenariusza puszczają od czasu do czasu widzowi oko, co fanatykom pierwszych odsłon serii powinno się jak najbardziej podobać. 

Hello! Pobawimy się, drogi czytelniku?

Fabułę Klątwy Laleczki Chucky (tak brzmi polski tytuł) oparto na bardzo zgranych motywach. Głównym przeciwnikiem Charlesa Lee Ray'a w ciele niezwykle ruchliwego Chucky'ego jest tym razem niepełnosprawna, pogrążona w żałobie po śmierci matki kobieta o imieniu Nica. Całej reszty wydarzeń można się w zasadzie domyślić. Bohaterka zdaje sobie sprawę, co tkwi w lalce, jednak oczywiście nikt jej nie wierzy - przynajmniej do momentu, kiedy jest już za późno na ucieczkę przed krwawym przeznaczeniem z plastikowych rąk zabawki. I tak to się toczy od śmierci do śmierci aż do spektakularnego finału. Gra aktorska - poza małymi wyjątkami - mocno przeciętna, momentami nawet nieco przerysowana. W jakiś okrutny sposób to jednak nie razi i film, co zaskakujące, ogląda się bardzo dobrze. To po prostu sprawnie zrealizowany horror. Bez ambicji, ale w swojej konwencji poprawny. Kto twierdzi inaczej, ten chyba nie wspomina z nostalgią ery kaset VHS - tak, to do Was, recenzenci z odmętów Internetu.

Fanów niewątpliwie ucieszy spora liczba nawiązań i smaczków, których przeciętny widz nie dostrzeże i nawet przez myśl mu nie przejdzie, że stanowią odniesienie. Nie wszystkie są może trafione, ale część i owszem. Miłośnikom gore spodobają się zaś całkiem efektowne zgony, których to naliczyłem sztuk kilka. Ja bawiłem się przednio. Chucky, stary druhu, brakowało mi Ciebie!

Piotr Wysocki