Rok wydania: 1996, producent: Sierra, dostępność: Steam, GOG
Kilka dni temu ukończyłem wydaną w 2006 roku przygodówkę grozy Scratches. Po zasłyszanych tu i ówdzie bardzo ciepłych opiniach od kilku lat ostrzyłem sobie na ten tytuł ząbki. Ostatecznie dopiero po przejściu drugiej odsłony Barrow Hill, która dostarczyła mi kilkunastu godzin naprawdę wciągającej rozgrywki, a która, wedle wspomnianych wyżej opinii, miała być o klasę gorsza od Scratches, rzuciłem się na płytkę z grą pełen wielkich oczekiwań. Lepsze to niż Barrow Hill, nawet jeśli mowa o niżej ocenianej dwójce? Moim zdaniem zdecydowanie nie.
I jedyne, co chciałem tu tylko napisać, to że w momencie procesu, kiedy Tuchlin zaczął wszystkiego się wypierać, popierając to w miarę logiczną argumentacją, przeszło mi przez myśl "a jeśli to faktycznie nie on?". Znana jest przecież głośna sprawa Marchwickiego, który został z dużym prawdopodobieństwem "przekonany" do tego, by się przyznać do wielu mordów. A Pękalski, któremu starano się przypisać nawet do 90 trupów? W opracowaniu autora nie ma niestety ani słowa o tym, czy faktycznie po złapaniu Tuchlina nie zdarzały się już ataki o identycznym modus operandi (sam Tuchlin wnosił o to, by to sprawdzić, ale jego wniosek został odrzucony).
Nie twierdzę, że to nie on był sprawcą ataków, ale cień padł i do końca lektury nie mogłem się go pozbyć.
Ależ świetnego platformera ostatnio odkryłem. Gameplay, grafika i dźwięki rodem z NES-a... już po samych zrzutach ekranu i trailerze czułem się kupiony. A znalazłem Cyber Shadow, bo o nim tu ględzę, wśród nowości na Game Passie, którego mam aktywnego do początku kwietnia. Trzeba korzystać, póki jest, pomyślałem. Troszkę obawiałem się, że gra okaże się dla mnie zbyt trudna (refleks już nie ten, idzie mi już 35 rok życia...), ale raz kozie śmierć - odpaliłem i przepadłem. Gra owszem, jest trudna, w kilku segmentach wręcz diabelsko trudna, czerpie dużo z leciwego Ninja Gaiden, ale życia dostajemy nielimitowane, a każdy etap ma garstkę checkpointów, w których można dodatkowo zakupić wspomagajki za walutę otrzymaną po spuszczeniu łomotu przeciwnikom. Całość dzieli się na bodaj dziesięć rozległych, przepysznie zaprojektowanych misji. Napisy końcowe obejrzałem po ponad 10 godzinach zmagań, co uznaje za duży plus - sądziłem, że będzie to to krótsze. Jeśli ktoś lubi klasyczne platfmormówki, powinien być usatysfakcjonowany. Ja bawiłem się PRZEDNIO.
Zbiór trzynastu krótszych bądź nieco dłuższych opowiadań Hilla zebranych z kilku ostatnich lat. Dwa z nich, napisane wespół z ojcem, znałem (przerażające "W wysokiej trawie" i inspirowany tekstem Mathesona "Gaz do dechy"), oba oceniałem bardzo wysoko, cała reszta natomiast była dla mnie zupełnie świeża. I jak te nieznane mi kawałki oceniam?
Patrzta, ludziska! I co z tego, że nieźle zapakowana (choć nie tak dobrze jak "Masters of Doom", które było w pudełku), gdzieś w drodze do mnie i tak została zmasakrowana :( Jestem zły, bo sama książka kosztowała 72 złote, a przesyłka dodatkowe 18 złociszy. A ja na pieniądzach nie śpię! W każdym razie mam i nawet już czytam, choć te 930 stron drobnym drukiem zajmie mi pewnie kilka miesięcy. To pierwsza kompletna monografia sprawy zabójcy seryjnego Pawła Tuchlina Skorpiona, który w roku 1985 r. za zabójstwo 9 kobiet oraz usiłowanie dalszych 10 zabójstw został skazany na przedostatnią wykonaną w Polsce karę śmierci.
